Δεν είναι και από τα καλύτερά μου να γράφω για τον εαυτό μου αλλά θα το πράξω μιας και το απαιτεί το φρέσκο portfolio. Από τότε που άρχισα να αντιλαμβάνομαι τον κόσμο γύρω μου ως μικρό παιδί, τρία πράγματα κατάφεραν να εισχωρήσουν μέσα μου ώστε να με ακολουθούν μέχρι και σήμερα: o αθλητισμός, η αγάπη μου για τα ζώα και η φωτογραφία. Η εσωτερική προσωπική αναζήτηση μέσω της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, ιδίως της ελληνιστικής περιόδου (Στωικοί - Επικούρειοι) και της νεότερης φιλοσοφικής σκέψης, όπως του Νίτσε, ήρθε αργότερα στη ζωή μου συμπληρώνοντας την ουσία της ύπαρξής μου. Έχοντας περάσει τα παιδικά μου χρόνια σε μονοκατοικία, θυμάμαι, τον εαυτό μου να στήνει πρόχειρους ξύλινους πήχεις (καδρόνια και κλαδιά δέντρου) πάνω σε παράλληλους πύργους από άδεια κουτιά, και με ξύλινα κοντάρια προσπαθούσα να τα υπερπηδήσω μιμούμενος τους επικοντιστές. Μεγαλώνοντας, μεγάλωνε και το ενδιαφέρον μου για όσα παρατηρούσα από τη τηλεόραση πάνω στις επιδόσεις των αθλητών και με εντυπωσίαζαν.
Δομική στιγμή στη μετέπειτα πορεία της ζωής μου αποτέλεσε η εμφάνιση της μοναδικής αθλήτριας της Ενόργανης Γυμναστικής, Νάντιας Κομανέτσι στο Παλαί ντε Σπορ της Θεσσαλονίκης. Το άθλημα με μαγνήτισε αμέσως και δεν άργησα να ενταχτώ ως αρχάριος αθλητής στον ιστορικό σύλλογο του Πανθεσσαλονίκειου, που τότε ήταν (σχεδόν) ο μοναδικός σύλλογος που διατηρούσε τμήματα ενόργανης ανδρών. Παράλληλα, τρέφοντας κρυφή αγάπη για τη κόκκινη μπάλα, εντάχτηκα και στο τμήμα καλαθοσφαίρισης του Μακεδονικού Νεάπολης. Έφτασα σε σημείο να αγωνίζομαι ταυτόχρονα στα πρωταθλήματα των δυο εκ διαμέτρου αντίθετων αθλημάτων, κρατώντας κρυφή την «διπλή ζωή μου», φοβούμενος την αντίδραση των προπονητών μου. Κάποια στιγμή, η αναγκαστική επιλογή με οδήγησε να διαλέξω την Ενόργανη ως το άθλημα που με ωρίμασε αθλητικά μέχρι και το τέλος της αθλητικής μου καριέρας. Ακολούθησα τη γυμναστική μέσω μιας νέας πορείας πλέον, αυτής της επαγγελματικής από τη θέση του σωματειακού προπονητή ταυτόχρονα με τις σπουδές μου αρχικά στη σχολή φυσικοθεραπευτών (ΤΕΙ) Σίνδου και κατόπιν στα ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης.
Μετά την αποφοίτησή μου εντάχτηκα ως ομοσπονδιακός προπονητής στην εθνική ομάδα ενόργανης ανδρών του ΣΕΓΑΣ και στη συνέχεια, με αφορμή τη συμμετοχή μου ως εισηγητής σε ένα πενθήμερο σεμινάριο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Γυμναστικής (FIG) στη Λεμεσό, συνεργάστηκα με την Κυπριακή ομοσπονδία Γυμναστικής και την Ολυμπιακή επιτροπή της Κύπρου ως ομοσπονδιακός προπονητής. Τα επόμενα χρόνια με ξαναβρήκαν στα θρανία και σε ένα διετές μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών στη διοίκηση επιχειρήσεων (ΜΒΑ) στο πανεπιστήμιο Μακεδονίας, το οποίο αποτέλεσε και εφαλτήριο ανάπτυξης των προσωπικών μου δεξιοτήτων στον τομέα του αθλητικού management και όχι μόνον. Την ίδια περίοδο, και μέσω του πανεπιστημίου Μακεδονίας, συνεργάστηκα με το Υπουργείο Ανάπτυξης στο πρόγραμμα «ΔΙΚΤΥΩΘΕΙΤΕ», εκπαιδεύοντας πάνω από 100 μικρομεσαίες επιχειρήσεις πάνω στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και το ηλεκτρονικό εμπόριο (e-marketing).
To Desktop Publishing, το web designing και η φωτογραφία, αποτέλεσαν σημαντικό εργαλείο ακόμη και κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής στο αθλητικό σχολείο, αφού, στο συμπληρωματικό μου ωράριο ως αποσπασμένος στο γραφείο της Φ.Α. της Β’ θμιας εκπαίδευσης, Ανατολικής Θεσσαλονίκης, οργάνωνα, ενημέρωνα και επιμελούμουν καθημερινά τον δικτυακό χώρο (web site) του γραφείου και οτιδήποτε είχε να κάνει με επιμέλεια αφίσας και event flyers. Τα παραπάνω δε με απομάκρυναν από τον κόσμο της γυμναστικής, αφού για πολλά χρόνια, ως εξωτερικός συνεργάτης της Ελληνικής Γυμναστικής Ομοσπονδίας (ΕΓΟ), είχα την αποκλειστική ευθύνη για την κατασκευή, επιμέλεια και ενημέρωση της ιστοσελίδας της αλλά και τις multimedia παρουσιάσεις. Ταυτόχρονα, στην ίδρυση σχολής προπονητών των αθλημάτων γυμναστικής της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού (ΓΓΑ), κλήθηκα να διδάξω το μάθημα της Διοίκησης Αθλητισμού απέναντι σε ένα κοινό νέων προπονητών που αγκάλιασαν στη κυριολεξία αυτό το ιδιαίτερο γνωστικό αντικείμενο. Μέσα από το portal της γυμναστικής www.gymnast.gr αποσκοπώ πλέον στην ανάδειξη της ουσιαστικής αξίας του αγαπημένου μου αθλήματος, αλλά και όλων των αθλημάτων της γυμναστικής με προσωπική αρθρογραφία, διεθνή και εθνική αγωνιστική ειδησεογραφία και διαφωτιστική (εκπαιδευτική) ενημέρωση προς κάθε ενδιαφερόμενο. Μέσα σε όλη αυτή τη διαδρομή, η τέχνη της φωτογραφίας αποτελούσε, είτε ως χόμπυ, είτε ως εργαλείο δουλειάς, αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Δεν θα ξεχάσω τους πειραματισμούς με την θρυλική φωτογραφική camera lubitel, μέσω της οποίας άρχισα ως έφηβος να ανακαλύπτω τα μυστικά της αναλογικής εικόνας (φίλμ) και εκτύπωσης. Ναι, ήταν εντυπωσιακό! Η μαγεία της μοναδικής σύλληψης της στιγμής μέσω δυο περίεργων φακών της ιδιαίτερης αυτής μηχανής, που έμελλε τελικά να αποτυπωθεί για πάντα σε ένα κομμάτι χαρτί, θυμίζοντας μετά από πολλά χρόνια στον καθένα μας το ευμετάβλητο του χρόνου, και αναδεικνύοντας ποικίλα συναισθήματα.
H απόκτηση της πρώτης μου ψηφιακής (dslr) μηχανής Olympus E-500 (την οποία μοιραζόμουν με τη γυναίκα μου - ερασιτέχνης, καλή φωτογράφος και η ίδια) πριν αρκετά χρόνια και με επιπρόσθετο κίνητρο να φωτογραφίζω τα δυο μου υπέροχα παιδιά, με οδήγησε σε διαφορετικά μονοπάτια γνώσης. Τα πράγματα πήραν άλλη κατεύθυνση όταν απέκτησα τη σύγχρονη full frame Nikon D750 με την οποία απόκτησα τη δυνατότητα να φωτογραφίζω (και να βιντεογραφώ) ό,τι επιθυμώ χωρίς τεχνικούς «περιορισμούς». Σήμερα, πλέον με ακόμη πιο σύγχρονο εξοπλισμό μπορώ να πραγματοποιώ τεχνικά ότι ονειρεύομαι. Κατά τη διάρκεια της διετούς θητείας μου ως εκπαιδευτικός στο νησί της Σχοινούσας των Κυκλάδων, και μετά από πλήθος φωτογραφιών που συνέλεξα σε ασυνήθιστες περιοχές και ώρες, πραγματοποίησα, σε συνεργασία με τον τοπικό πολιτιστικό σύλλογο, καλοκαιρινή διπλή έκθεση φωτογραφίας, (σε δυο ξεχωριστές τοποθεσίες του νησιού) με τίτλο «Η Σχοινούσα που αγάπησα, υπό το φως της ημέρας και τη μαγεία της νύχτας». Μια μοναδική και αξέχαστη εμπειρία.
Είναι αλήθεια ότι η φωτογραφία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι και προέκταση του εαυτού μου, μιας και, όπως και η κάθε μορφή τέχνης, με βοηθά πάντα να εξορθολογίζω τις καταστάσεις της καθημερινότητας, δίχως να στερούμαι τον ρομαντισμό της ζωής. Μέσα από το φωτογραφικό κάδρο χρωματίζω στις σκέψεις μου, βλέπω τις συνθέσεις σαν μια θεατρική σκηνή της οποίας πολλές φορές με φαντάζομαι ως μέρος της, παρατηρώ όμορφα πράγματα που δεν αντιλαμβάνομαι δίχως το κάδρο και βλέπω πολλές φορές τα πραγματικά «πρόσωπα» των προσώπων που φωτογραφίζω. Τα αγαπημένα μου βιβλία; Είναι πολλά. Αλλά θα αναφέρω αυτά που έχω πρώτη γραμμή στη βιβλιοθήκη. Το "Τάδε Έφη Ζαρατούστρα" του Φρίντριχ Νίτσε, το οποίο ποτελεί πνευματικό εμφαλτήριο για τη ζωή, το "Τα Εις Εαυτόν" του Στωικού Μάρκου Αυρήλιου, το οποίο σε οδηγεί σε δρόμους απόλυτης αυτοκυριαρχίας και το "De Rerum Natura" του Λουκρήτιου, ένα Επικούριο έπος που εξορθολογίζει και τον πιο ατίθασο νου.
Μη το ξεχάσω. Αγαπώ πολύ και τη μουσική και τις ελεύθερές μου ώρες χαιδέυω απαλά τις χορδές της πολύτιμης κιθάρας μου που δρα ως αυθεντικό αγχολυτικό. 'Ενα από τ΄αγαπημένα μουσικά jazz κομμάτια είναι το "Minor Swing" και το ελληνικό, υπέροχο "Μη με φοβάσαι".
Η ζωή είναι ένα μεγάλο και μοναδικό ταξίδι μέσα στο οποίο καλούμαστε να γευτούμε τη χαρά και την ευτυχία, της οποίας τα κλειδιά τα κατέχουμε εμείς οι ίδιοι και μόνον. Όσο περισσότερο φροντίζουμε και αγαπάμε τον εαυτό μας τόσο περισσότερο μπορούμε να αγαπήσουμε τον κόσμο γύρω μας και να κατανοήσουμε τη θέση μας μέσα σε αυτόν. Και συμφωνώντας με τον Στωικό φιλόσοφο Σενέκα που γράφει:
"Θέλω να μην σου λείψει ποτέ η χαρά... Στρέψε το βλέμμα σου προς το αληθινό αγαθό και να είσαι ευτυχισμένος από ό,τι είναι δικό σου. Αυτό όμως το δικό σου ποιο είναι; Εσύ ο ίδιος και το καλύτερο κομμάτι του Εαυτού σου". - Σενέκας (επιστολή στον Λουκίλιο)